حیرت دل گر نپردازد به ضبط کارها

ناله می بندد به فتراک تپش کهسارها

عالمی بر وهم پیچیده ست مانند حباب

جز هوا نبود سری در زیر این دستارها

نیست زندانگاه امکان سنگ راه وحشتم

چون نگه سامان عینک دارم از دیوارها

عندلیبان را ز شرم ناله ام مانند شمع

شعلهٔ آواز بست آیینهٔ منقارها

از خرام موج می چشم قدح داغ است و بس

دارد این نقش قدم خمیازهٔ رفتارها

موجهای این محیط آخرگهر خواهد شدن

سبحه خوابیده ست در پیچ و خم زنارها

بسکه درهرگل زمین ذوق تماشا خاک شد

پشه می آرد برون نظاره ازگلزارها

فقر در هرجا غرور یأس سامان می کند

کجکلاهی می زند موج از شکست کارها

خواب راحت بستهٔ مژگان به هم آورد ن است

سایه می گردند از افتادن این دیوارها

چون سحر سعی خروشم قابل اظهار نیست

به که برسازم شکست رنگ بندد تارها

بیدل این گلشن ز بس منظورحسن افتاده است

ناز مژگان می دمد گر دسته بندی خارها